கிழமைக்கொரு கீதம்

தும்பீ வா என்று மலையாளத்தில் போட்ட பாடலை அண்ணல் இளையராஜா அவர்கள் விஜயகாந்த் நடனமாட தனது குரலில் சங்கத்தில் பாடாத கவிதை என்று இசைத்தார். துபாயில் அவரது நிகழ்ச்சி ஒன்றில் அதே பாடலை வெறும் சங்கதிகளால் பாடியிருக்கிறார்.



ஓரளவுக்கு மொட்சார்ட்டையும், பீத்தோவனையும் கேட்டிருக்கிறேன். ரஹ்மானையும், சமகால இந்தி இசையயும் ஏதோ அறிந்திருக்கிறேன். இது எல்லாவற்றுக்கும் சிகரம். சொல்லிலடங்காத விந்தை இந்தக் குரலுக்குள் ஒளிந்திருக்கிறது. ஆளை அடித்து வீழ்த்தும் இசை. எத்தனை முறை கேட்டாலும் அலுக்காத குரல். வெறும் உடைத்துப்போட்ட எழுத்துக்களை கோத்து எப்படி இந்த மனிதனால் இப்படி ஒரு அற்புதத்தை நிகழ்த்த முடிகிறது? கண்கட்டு போல வித்தைகளை காட்டியபடி தனது மேதமையின் துளியை சிந்தியபடி சென்றுகொண்டே இருக்கிறார். ஒரு கணம் தீயாகவும், மறுகணம் காற்றாக அதே தீயை அணைக்கவும் செய்யும் சுரங்களை இவரால் மாத்திரமே வார்த்தெடுக்க முடியுமோ!" இவர் இங்கே இருக்க வேண்டிய ஆளே இல்லை!", "இவர் மேனாட்டில் இருந்திருந்தால்.. " இத்தியாதி கூற்றுகளை எல்லாம் முதலில் புறந்தள்ள வேண்டும்- அவர் நம் புகழ், நமது சின்னம். வார்த்தைகள் சிக்கமாட்டேன் என்கின்றன. சுருக்கமாக, யாமறிந்த கலைஞர்களுள் இளையராஜாவைப்போல் எங்கும் காணோம்.

Tweet